Volg ons

Facebook  Instagram  YouTube

Blog: Beleef de Koers in Vlaanderen! (2)

Donderdag 23 maart 2017

Blog - Het startschot is gevallen, het wielerseizoen van 2017 is begonnen. En waar kan je dat beter beleven dan in Vlaanderen? Erik Jan Jansen verkende op de fiets voor CyclingOnline.nl de omgeving van twee befaamde Vlaamse bergen, de Kemmelberg en de Muur van Geraardsbergen. Dit is deel twee.

Manneke Pis denkt er het zijne van.

Op de Markt klatert Geraardsbergen's eigen Manneken Pis er lustig op los deze maandagochtend. Verstopt achter de nu nog gesloten kermisattracties van de jaarmarkt, speelt de wederkeer van de Vlaamse Hoogmis op de Muur door zijn hoofd. Even stokt de straal en een diepe rimpel wordt zichtbaar in zijn voorhoofd. Heet hij het peloton op 2 april welkom met een stevige vreugdestraal of moet hij zich in schaamte omdraaien? Want zijn zo geliefde Muur van Geraardsbergen mag dan bij de gratie Gods terug zijn in de Ronde van Vlaanderen, op bijna honderd kilometer van de finish in Oudenaarde echter niet als scherprechter. Dat doet pijn, misschien niet zoveel als in 2011, toen bekend werd dat de organisatie van de Ronde zwichtte onder commerciële belangen en de Muur uit koers verstootte als een renner die moegestreden in de bezemwagen stapt.  Maar pijn doet het. 

Kon hij maar lopen! Dan beklom hij eigenhandig die verrekte steile kasseienklim! Om zich vervolgens ter hoogte van de kapel te posteren en de Flanders Classic organisatie onder zeiken als waren zij de troepen van Walter van Edingen die in het jaar 1381 aan de poorten van de stad rammelden en klagelijk de aftocht moesten inzetten onder een ware regen van mastellen! (

Deze maandag verkennen we met Dries van Cycling in Flanders een deel van de oude finale van de Vlaamse Hoogmis, een uitgezette route ook wel bekend als de 'Rode Lus'. Het wordt een beetje smokkelen en improviseren omdat we starten en finishen in het mooie Geraardsbergen dus pakken we het parcours op bij de Valkenberg. Er staat een straffe wind, de zon breekt voorzichtig door het wolkendek en de benen zijn nog zwaar na het bezoek aan de Kwaremontbrouwerij en de typisch Vlaamse lunch met nog meer bier. Het vermag de wielerpret niet te bederven.

Vol goede moed rijden we de Valkenberg op, het versnellingsappaat ratelt, de ketting schuift soepeltjes een paar tandjes maar links, met de moed van de echte Flandrien komen we boven. Daar vervolgen we onze weg, zwijgend stoempend tegen de wind, over smalle kronkelende weggetjes, van heuvel naar heuvel. En van dorp tot dorp, want waar de blik ook gericht is, er is altijd een kerktoren in zicht. Het is typerend voor de beleving van de koers in Vlaanderen, wielrijden op een postzegel van amper een vierkante centimeter, draaien, keren, omhoog, omlaag. Gelijk de coureurs in de grote Vlaamse voorjaarsklassiekers, optimaal genieten! Vlak voor Geraardsbergen maken we een korte afsteek over een onverhard stuk weg bovenop de zoveelste bult. Het kost moeite de reeds aanwezige onrust te beteugelen, de benen spreken en met een fikse snok schiet de fiets op smalle bandje door de modder. Die onrust is natuurlijk ingegeven door de gedachte dat de Muur voor ons ligt, in de verte, de kapel hoog uittorenend boven het landschap. Dan duiken we de afgrond in en vliegen naar de voet van de klim.

Opnieuw een omweg, Geraardsbergen viert dezer dagen haar Eerste Toog, het grote jaarfeest en de binnenstad staat vol kermisatracties. We vangen de klim dan ook niet aan op de Steenstraat, maar op een imposant steil stuk asfalt in de binnenstad. Het is de Abdijstraat, een klim die loodrecht omhoog naar de hemel leidt.

Die hemel is dichtbij maar, net als de eerste kasseien van de Muur onder het voorwiel opduiken, valt de avond. In het schemerduister begint de gevreesde klim omhoog, het zuur nog in de benen van de aanloop, de hartslag als het stampende ritme van de muziek tijdens de Eerste Toog in Bar Gidon, onderaan de Muur.  Dan duikt plots een vage schim op een racefiets op. Op zijn rode trui met het Zwitserse kruis valt nog net het rugnummer 171 te lezen. Zwijgend gaat het zij aan zij voort. Tot aan de bocht. Daar, na een korte knik, verdwijnt de verschijning met een enorme vaart uit het zicht. Het bonken van mijn hart is het enige geluid dat weerklinkt onder het licht van de straatlantaarns.Bovenaan de Muur gekomen staat de deur van de kapel open, een emmer met sop in de deuropening, een enkele lichtpeer verlicht het interieur. Binnen wordt de vraag, of men de man met het nummer 171 ook gezien heeft, beantwoord met een meewarige blik; "weer zo een zot die al raaskallend op zijn ros vanonder komt..."

When in Geraardsbergen, wat te doen?

Fietsen:

http://www.visitflanders.com/en/themes/cycling voor tips en adviezen

Slapen:

Hotel Grupello ligt midden in het centrum van Geraardsbergen, op nog geen 200 meter van het station. Het heeft een fijne brasserie op de begane grond en voor de wielertoerist is er een plaats om in overleg de fiets te stallen. Het hotel heeft een eigen parking achter het hotel. www.grupello-vijverhof.be

Hakuna Matata, deze B&B ligt aan de voet van de Bosberg. Eigenaar Franky Poelaert heeft al heel wat van de wereld gezien en nam van al zijn reizen wel een aandenken mee. De B&B Hakuna Matata (Swahili voor 'geen zorgen') ademt dan ook een internationale sfeer uit, Het is een vaste pleisterplaats voor wielerliefhebbers en Poelaert heeft al meerdere profrenners te gast gehad. www.bbhakunamatata.com

Wielercafé:

Op de markt tegenover de kerk ligt het Bar Gidon. Eigenaar Fredrik Penne was jarenlang wielerprof en reed voor diverse Vlaamse ploegen. Zijn partner is de kleindochter van de man die in 1939 Luik-Batenaken-Luik won. De bar ademt de wielersport. Bijzonder; aan de muur hangt de gele trui die de in Geraardsbergen geboren Rudy Pevenage droeg tijdens de Tour de France van 1980. Op 2 april, bij de doorkomst van de Vlaamse Hoogmis in Geraardsbergen, is Bar Gidon een perfecte plek om te bezoeken, de renners rijden vlak voor de deur langs. Het kan dan wel druk zijn, Penne's bar heeft in korte tijd veel internationale bekendheid gekregen. Meer: www.facebook.com/BarGidon/

Stadswandeling:

Geraardsbergen heeft, mede door zijn ligging vlak aan de Waalse grens, een fascinerende geschiedenis. Het is de enige stad in Zuid-Oost Vlaanderen die tegen de helling is opgebouwd en het had vroeger dan ook een strategische functie. Erg gelukkig was het niet in het tegenhouden van vijanden, het verhaal dat de inwoners in 1381 belegeraars verjoegen door de mastellen, een Geraardsbergse uitdrukking voor krakelingen, naar de hoofden te gooien is niet waar. In werkelijkheid werd de stad meerdere malen overlopen, geplunderd en weggevaagd. Zoals stadsgids Ann de Braekeleer het omschrijft; "Geraardsbergen was hard op weg om de vierde stad van Vlaanderen te worden, maar kreeg onderweg, net als in de koers, de nodige klappen." Een stadswandeling met Ann is een ware belevenis. Vol enthousiasme en passie verhaalt ze over haar stad en illustreert het met de nodig voorbeelden die ze uit haar oneindig diepe tas tevoorschijn tovert. Denk aan mastellen, boeken, afbeeldingen. Een absolute tip dus, trek eer een middag voor uit en laat je meeslepen door deze vurige gids!

Eten:

Taverne ’t Hemelrijck aan de voet van het laatste stuk Muur, voor de echte hongerige en dorstige wielrijder. Ze schenken er 't Muurke bier en zijn zeer royaal met de porties eten. http://www.taverne-hemelrijck.com

Wielervoer:

Het mag in geen enkele foeragezak ontbreken, de echte Gerardbergse Mattentaart, UNESCO werelderfgoed sinds 2007. Krachtvoer voor de wielrenner, een bladerdeeg taartje met een vulling van ingekookte melk en karnemelk, op smaak gebracht met ei en suiker. Je koopt en eet het bij Wouter De Smet en zijn zonen in Grimminge. De Smet nam de zaak in 2005 over van bakker Jullien Brake. Die gaf hem niet alleen het originele recept door van de mattentaart, maar drukte hem op het hart; "matten, suiker en eieren, niet foefelen! !" Bakker Wouter De Smet foefelt dus niet, zijn mattentaart verschilt niet veel van de eerste mattentaart die pakweg 500 jaar geleden voor het eerst gebakken werd en daar is hij trots op. Hij bakt er, samen met zijn zonen, zo'n 6000 per week van. De mattentaart bij De Smet wordt met veel liefde handgemaakt. En met echte producten, geen gedroogd eiwit of eigeel, bakker Wouter knielt elke dag in een hoekje bij zijn oven waar hij met veel geduld ei na ei kapot slaat in een maatbeker en de matten komen zo uit de theedoek van de boer. http://www.bakkerijdesmetwouter.be

Streekbier:

Brouwerij de Ryck in Herzele werd in 1886 opgericht door stamvader De Ryck. De kleine brouwerij, 4000 hectoliter per jaar, begon onder de naam Brouwerij de Gouden Arend. Tijdens de Eerste Wereldoorlog kwam de brouwerij stil te liggen, de familie de Ryck werd gedwongen om gebruik te maken van een naburige brouwer die collaboreerde met de bezetter. Na de Grote Oorlog werd afscheid van de arend en werd de brouwerij onder de familienaam voortgezet. In middels wordt er door de vierde generatie gebrouwen en werkt de vijfde generatie mee in het bedrijf. De huidige brouwer is Ann de Ryck, enigst kind van een vader die eigenlijk niet wilde dat zijn dochter de brouwerij zou overnemen. Zoals dat gaat nam de Ann de brouwerij wel over en bracht zelfs vernieuwingen aan. Zo voerde ze nog geen tien jaar geleden de fles in, al die tijd was het bier van De Ryck alleen op vat verkrijgbaar, waardoor het gouden vocht nu wordt geëxporteerd naar andere landen zoals Nederland en de Verenigde Staten. De brouwerij heeft een eigen winkeltje waar de bieren, al dan niet in geschenkverpakking, verkocht worden. Groepen vanaf 15 personen krijgen een persoonlijke rondleiding van brouwster Ann. En dat is een absolute aanrader, ze verhaalt passievol over haar vak, haar liefde voor bier en het brouwproces. http://www.brouwerijderyck.be/

Zadel:

Fietsen over de Vlaamse wegen doe je natuurlijk op een comfortabel zadel. De Lookin 3D van Selle Royal, ontworpen in samenwerking met de Deutsche Sporthochschule in Keulen, is zo'n zadel dat je op je fiets wil hebben als je dokkert over de hobbels en gaten, onregelmatig gelegde kasseien of brokkelige betonplaten. Het is voorzien van een gel die 40% schokbestendiger is dan andere en dat tegelijkertijd zorgt voor een optimale zithouding en tijdens onze ritten door Vlaanderen blijkt het een perfect zadel. Zeer zeker een aanrader voor wie de komende tijd de tourversies wil rijden van de grote voorjaarsklassiekers als de Ronde van Vlaanderen. Het Lookin 3D Athletic zadel is te koop bij de betere fietsenhandel voor €64.90. Selle Royal brengt het ook in een vrouwenversie op de markt. http://www.selleroyal.com/nl/lookin-3d-athletic

Tekst en foto's: Erik Jan Jansen



Eerder...

Blog Nieuwsberichten

Powered by Manieu.nl