17

2009

Lance Armstrong is er nog niet klaar mee. Hij verveelde zich stierlijk in Austin en ergerde zich als Sastre als Tourwinnaar. Heus, dan kan hij het ook nog wel. Ik spreek hem bij zijn rentree aan de kade van Monaco. Hij zegt: ‘Ik had op zo’ n jacht kunnen liggen. Nu zit ik spaghetti te vreten in een rennershotel.’ De Franse minister van sport Roselyne Bachelot zegt in L’Équipe dat Armstrong ‘extreem, extreem, extreem’ zal worden gecontroleerd.  Desgevraagd reageerde de Amerikaan in Perpignan: ‘I only lóók stupid.’ Het wordt een verrukkelijke Tour, als lid van de dagelijkse zwerm om Armstrong. Hij heeft een ander probleem dan doping: Astana-ploeggenoot Alberto Contador. Op weg naar La Grande Motte rijdt hij hem op afstand in een waaier. In de bergen wordt het lastiger. Jules Deelder is andermaal mijn gast, deze keer in de Alpen. Hij dicht: De mens is nietig naast een berg/ Natuur is hem de baas.’ De nieuwe Nederlandse held Thomas Dekker is al voor de start van zijn voetstuk getrokken wegens doping. Robert Gesink moet de nieuwe worden, maar breekt zijn pols bij een val. Contador wint de Tour. Armstrong wordt drie. ‘Not bad for an old fart,’ verzucht hij na de slotklim naar de Ventoux, de laatste zaterdag. In de schaduw van dit alles wordt Kenny van Hummel razend populair als ‘slechtste klimmer’, tot zijn opgave.

2017  HOTEL DE FRANCE, TOULOUSE

Lange rit naar Laissac Séverac L’Église, de startplaats van zondag. Ergens voorbij Albi denk ik af te kunnen slaan, maar stuit in een dorp op dubbele dranghekken voor de Tour. Ik kan wel door Rodez heen. In Laissac verbaas ik me: de Tour zal er wegrijden bij de enorme veemarkthalen. Ik ga in een Café zitten schrijven, met de televisie aan. Gaandeweg komen er een stel mannen bij zitten, jong en oud. Matthews wint heuvelop in Rodez. Weer een succes voor Sunweb. Het is een lange weg terug naar Toulouse, maar het is niet voor niets. Ik kom graag in Hotel de France, vlak bij de Place Wilson.

18

2010

Het is Rotterdam geworden, vóór Utrecht. In de Domstad weten ze dan nog niet dat Parijs de stad gewoon in portefeuille houdt, als volgende Nederlandse Grand Départ. De Rotterdamse Grand Départ krijgt de allures van de stad, met de fijnbesnaardheid van de Erasmusbrug, het zicht op de Maas en de Euromast. Armstrong is er weer, nu in het shirt van Radioshack. Van begin af aan blijkt dat het hem niet goed gaat. Hij valt regelmatig. Hij heeft er zijn kop niet meer bij als vroeger. Hij is hogelijk ongerust. Hij weet dat de USADA achter hem aan zit, nu Floyd Landis is gaan praten over zijn oude praktijken. Lance als farce: het is pijnlijk. Hij had het zich zelf kunnen besparen door niet te besluiten om terug te keren. Iedereen leeft mee, tot zijn opgave. Contador wint weer, maar wordt later gediskwalificeerd wegens doping. Andy Schleck wordt de sneue vervangwinnaar.

2017 PARC LE DUC, VACQUIERES

Op weg naar Puy-en-Velay beland ik eerst bij oude vrienden in Vacquières, onder in de Cevennen. Op RMC hoorde ik voortdurend al de naam van Bauke Mollema als lid van de grote kopgroep. Vlak voordat ik uitstap ontsnapt hij. Op de televisie zien we hoe geweldig hij soleert. Prachtoverwinning in de pelgrimsstad! Dit maakt veel goed voor Nederland!

19

2011

De  Vendée heeft de Grand Départ en kan alle publiciteit goed gebruiken, als zwaar getroffen Atlantische krimpregio. Het is zonnig. In de ouverture rijden ze over de gortdroge stenen van de Passage du Gois. Het is zelfs stóffig op de drooggevallen weg door de zee. Nederland rijdt mee zonder dagsuccessen. Ik heb andermaal veel plezier met de columns en de interviews. Thomas Voeckler is de gehate, geliefde ster van de Fransen met een reeks in het geel. We beleven de primeur van een aankomst op de Galibier. In Parijs eindigt het met een uniek podium: Cadel Evans als eerste Australische Tourwinnaar, gevolgd door Andy (2) en Frank (3) Schleck.      

2017 LOGIS MURTEL  LA MURE

Op de rustdag op mijn gemak naar Le Puy-en-Velay. Zie daar dat finish en start op dezelfde boulevard zijn. Na de opnamen nog zo’n 230 kilometer door naar La Mure, mooi stadje op de Route Napoleon. De Alpenritten naderen!

20

2012

Een nieuwe Grand Départ in Luik, na 2004. De stad heeft de beste connecties met de Parijse directie. Wallonië hecht aan de toeristische wereldpromotie. Het wordt alweer een vertoon van Engelstalige dominantie. Ik herinner me een startinterview met Bradley Wiggings: ‘I’m just another guy with an asshole.’ Geen specialist, laat staan mens op aarde die hem als Tourwinnaar had willen tippen, een paar jaar eerder. Maar de dopingschalen zijn veranderd, heet het, is het vermoeden. Bradley heeft nog problemen genoeg om die andere opvallende ploegmaat in de bergen te beteugelen: Chris Froome. We moeten erin geloven dat hij clean is. Ik houd van Bradley’s bakkebaarden, zijn mod-style. Opnieuwe historisch: de eerste Britse Tourzege. Een nieuwe ster ook in het groen, uit Slovenië: Peter Sagan.

2017 VILLA AURENJO    ORANGE

Het is druk op de weg naar Briançon. Veel campers om in te halen. Op weg naar de top van de Izoard gaat het signaal dat de brandstof bijna op is. Laten ze daar boven nou geen pompstation hebben. Ik bekijk de Casse Déserte en het monument voor Louison Bobet en Fausto Coppi. Ik reken uit dat ik naar Briançon kan halen als ik stationair draaiend naar beneden rol. Aan de pomp blijkt dat ik nog twee liter Diesel overhad. Gap is het tussenstation om te schrijven en de etappe te zien. Weer Matthews! Voor mij is het nog een lange weg naar Orange. Het gaat door het fantastische landschap van de Vaucluse en de Drome. Links blijft de Ventoux eenzaam liggen.