Tekst: Ellis Heijboer: Foto: Team Wanty-Groupe Gobert

Wesley Kreder zit al vanaf zijn zevende op de fiets. En dat hij goed kan fietsen, blijkt al snel. Zijn talent blijft niet onopgemerkt. Op zijn negentiende krijgt hij de kans om bij het Rabobank Continental Team te rijden. Twee jaar later kan hij aan de slag bij Vacansoleil. Nadat deze ploeg ophoudt met bestaan, neemt ploegleider Hilaire van der Schueren hem mee naar zijn nieuwe ploeg: Wanty-Groupe Gobert.

Stimulans

Als stagiair bij Vacansoleil wint Kreder gelijk een grote wedstrijd. ‘Ik won de Tour de Vendée, een HC wedstrijd. Hierdoor dachten ze bij de ploeg dat ik het jaar daarop ook wel ‘even’ zou winnen. Maar dat was niet zo. Je hebt renners die op jonge leeftijd al veel wedstrijden winnen en goed zijn, kijk maar naar Moreno Hofland. Andere renners doen er wat langer over, daar hoor ik denk ik bij. Maar een paar weken geleden werd ik derde in de Classic Loire Atlantique, een wedstrijd in Frankrijk. Die lijn wil ik doortrekken. De goede resultaten van de Nederlandse renners stimuleren me. Als zij kunnen winnen, waarom ik dan niet?’

Voorjaar

Van Omloop het Nieuwsblad tot Parijs-Roubaix. Kreder reed alle (semi-)klassiekers. ‘Mijn opdracht was vooral om onze kopman, Bjorn Leukemans, tijdens deze wedstrijden bij te staan. Ik kan me goed door het peloton wringen om hem naar voren te brengen. Het schijnt als beste van de ploeg, daarom vroeg hij speciaal om mij. Daarnaast kreeg ik ook de kans om in de aanval te gaan, zoals in de Ronde van Vlaanderen. Dat doe ik het liefst, in de aanval gaan. In beeld rijden en zo laten zien dat ik meer kan dan de uitslagen die ik rijd. Maar helaas gaat dat niet altijd.’

Lekke banden

Pech blijft de jonge renner in de klassiekers niet bespaard. ‘E3 Harelbeke, Dwars door Vlaanderen, Ronde van Vlaanderen, Parijs-Roubaix,’ somt hij op, ‘in al deze wedstrijden een lekke band. Dat is best frustrerend, zeker toen ik in de Ronde van Vlaanderen in de kopgroep reed. Ik reed lek, maar er zat geen auto van de ploeg achter, op de één of andere manier mochten de ploegleiderswagens niet achter de kopgroep. Hierdoor kreeg ik een wiel van de neutrale materiaalwagen van Shimano. Dat rijdt veel minder, vooral over de kasseien. En omdat er geen auto van de ploeg achter de kopgroep reed, kon ik daar niet achter hangen om terug te komen. Ik had goede benen, en als je ziet dat de kopgroep tot bij de Koppenberg voorop blijft, dan baal je wel.’

Valpartijen

Over de vele valpartijen wordt veel gezegd en geschreven. Volgens Kreder is dit allemaal wat overdreven: ‘Er werd altijd al veel gevallen, dat hoort bij de koers. Als er een belangrijk punt in de wedstrijd komt, roepen alle ploegleiders dat je naar voren moet. Iedereen heeft zo zijn eigen doelen in een wedstrijd en wil goede resultaten rijden voor de sponsor, dan wordt er soms veel risico genomen. Daarnaast rijden er meer renners op hetzelfde niveau, er zijn er niet twee of drie die er helemaal bovenuit steken. Boonen, Cancellara, Sagan, Langeveld, Terpstra, Stybar, Degenkolb, Vanmarcke, Thomas, Wiggins. Al deze mannen reden voor de overwinning in Roubaix, maar niemand stak er echt bovenuit. Dat komt omdat de renners nu meer aan elkaar gewaagd zijn.’

Nederlands Kampioenschap

In juni rijdt de renner van Wanty-Groupe Gobert het Nederlands Kampioenschap. ‘Het parcours ligt me, een aantal jaar geleden werd ik op hetzelfde parcours derde bij de beloften. Michel Kreder, Marco Minnaard en ik zijn de enige Nederlanders bij de ploeg, dus we rijden het NK maar met drie man van ons team. Dat kan een voordeel zijn. Bij Belkin heb je eigenlijk té veel Nederlanders.  Het werkt misschien alleen maar in mijn voordeel.’

Doelen

Waar mannen als Terpstra en Boonen de komende weken wat gas terug kunnen nemen, is dit voor Wesley Kreder niet aan de orde: 'Aankomend weekend rijd ik de Amstel Gold Race, daarna de Ronde van Turkije en wat wedstrijden in Noorwegen Dit seizoen wil ik vooral veel Europe Tour punten bij elkaar fietsen.’ Over zijn toekomstdromen is hij duidelijk: ‘Het lijkt me mooi om ooit een kleinere koers, een semi-klassieker te winnen en op de erelijst van Parijs-Roubaix komen te staan. Maar zulke wedstrijden kan ik nu nog niet winnen, daar heb ik meer tijd voor nodig. Mijn tijd komt nog wel.’