Voor het eerst in maanden de fiets weer op. Hoe voelt dat?
“Heel erg goed. Wakker worden, ontbijten en dan de fiets opstappen: wauw. Voor het eerst in full Blanco-kit. Ik heb er echt enorm zin in. Ik zit nu in Girona, dus het is heerlijk fietsweer. Ik ga twee keer een uur fietsen. Uurtje ergens naartoe, even een bakkie doen en een broodje eten, en dan weer een uur terug naar huis. Het stelt niet veel voor, maar ik heb maanden naar deze dag uitgekeken.”

Kun je omschrijven wat er nou allemaal mis is gegaan?
“Ik heb me 15 november in Veldhoven laten opereren aan mijn liesslagader. Even voor de duidelijkheid: niet om een betere wielrenner te worden, zoals de KNWU onlangs in een krantenartikel deed voorkomen,  maar omdat mijn liesslagader vernauwd was. Het was een blessure die ik wilde verhelpen. De operatie ging goed, maar toch ging het drie weken later volledig mis. Mijn been deed enorm veel pijn, ik had koorts. Wat bleek: er had zich een bacterie op die hechtingen genesteld en daardoor sprong alles op een gegeven moment open. Ik ben heel snel naar het ziekenhuis in Rotterdam gegaan, maar daar wilden ze me helemaal opensnijden en hadden ze een heel doemverhaal over dat ik over een jaar pas weer zou kunnen lopen. Toen heb ik gezegd: ‘Ho, wacht even. Voordat er iemand een mes in mijn lijf zet, wil ik dat mijn chirurg uit Veldhoven ernaar kijkt.’ Vijf minuten later hadden ze hem aan de lijn gehad en kon ik naar Veldhoven. ”

Maar toen ging het weer mis…
“Ook na die operatie dook de bacterie op. Weer die pijn in mijn been, weer alles open, weer met spoed onder het mes. Een dag nadat alles weer aan elkaar zat, hebben ze me nog een keer geopereerd om dat gestolde bloed uit mijn lichaam te verwijderen. Ik heb er echt slecht bijgelegen in die tijd. Mijn bloedwaardes waren ook zo slecht, dat ik heel suf was. Ik wist amper wat er gebeurde. Het was een zware tijd, maar ik heb altijd vertrouwen gehouden in een goede afloop.”

Ben je niet bang dat het nog een keer misgaat?
“Ik houd wel mijn temperatuur iedere dag in de gaten. Dat blijf ik ook nog wel even doen. Ik wil geen enkel risico nemen de komende tijd.”

Wanneer ben je weer in conditie?
“Dat gaat nog wel even duren. Ik durf er echt geen datum op te plakken. Maar ik begin niet helemaal op nul. De afgelopen tijd mocht ik al wel op de roller trainen en wandelen. Gelukkig maar, want mijn spiermassa verdween de als sneeuw voor de zon. Sinds ik weer in Spanje ben, heb ik ontzettend veel hikes gedaan. Prachtig trouwens hoe ik hier in Girona weer ben ontvangen. Ze waren echt blij me weer te zien. Die Catalanen hebben me op sleeptouw genomen, er was steeds wel iemand die een stevige wandeling met me wilde maken. Geweldig.”

Ook veel steun vanuit je ploeg gekregen?
“Ja, enorm. Een heleboel jongens zijn langs geweest, thuis of in het ziekenhuis. Dat is ook echt nooit minder geworden. Ik heb nog steeds dagelijks contact me ze. Blanco is gewoon een heel hecht team, echt dat moet je niet onderschatten. Het is echt een voorrecht om voor zo’n ploeg te fietsen.”

Maar de ploeg heeft nog geen sponsor, en jij moet jezelf toch in de kijker gaan rijden voor komend jaar. Ben je daar erg mee bezig?
“Ik zou liegen als ik zeg dat het me totaal niet bezighoudt. Of Blanco nou een sponsor vindt of niet: Mijn contract loopt aan het einde van het seizoen af, dus ik zal een nieuwe overeenkomst af moeten zien te dwingen. Dat wordt knokken, maar ik zie het ook als iets moois. Ik krijg nu weer de kans om helemaal vanaf nul te kijken wat mijn lichaam kan. Het wordt een uitdaging die ik met een big smile aanga.”

Foto (c): Sportfoto