Met slechts enkele pauzes om te eten en te slapen was hij vanaf donderdag in de weer op de Drentse paden. Zijn conclusie was na afloop: "Soms is falen bijna net zo goed als slagen. Drenthe 750 werd Drenthe 700. De combinatie van 1001paden (prachtige paden) op een vierkante kilometer en zelf moeten navigeren zorgde voor veel verkeerd rijden. Mijn ogen werden moe, en hoofdpijn sloeg toe. Als je alles slechter ziet anticipeer je minder goed en je lichaam krijgt grotere klappen.De kou in de eerste nacht zorgde ervoor dat ik twee keer onderkoeld bij de camper aan kwam. Goede kleding compenseert niet voor een energietekort. Het mulle zand zorgde ervoor dat ik te vaak even extra kracht moest zetten. Mijn billen begaven het na een kleine 600 km. Vanaf dan was het zitten op een speldenkussen. Uiteindelijk kon ik 28km/uur blijven fietsen op de weg en goede paden, maar de laatste nacht voelde ik elke hobbel in het pad met mijn hele lijf. Ik heb nooit zo vaak mijn grenzen verlegd als de afgelopen 48 uur. Helaas versloeg mijn lichaam mijn geest en conditie.."

Foto: © Rudie Ottens