Na diverse schermutselingen in de waaierklassieker over 178 kilometer met start en finish in Sint Willebrord, formeerde zich voor het ingaan van de plaatselijke ronden en nog 65 kilometer voor de wielen een kopgroep van zeven man met daarin de Belgen Tuur Dens (Team Flanders-Baloise), Warre Vangheluwe (Soudal-Quickstep), Jelle Vermoote (Circus-ReUz-Technord), Axel de Lie en Liam Slock (Lotto Dstny) en de Nederlanders Rindert Buiter (VolkerWessels) en Huub Artz (Metec-Solarwatt p/b Mantel). Toen de samenwerking stokte trok Jelle Vermoote met nog 40 kilometer te gaan aan zijn stutten. Langs de A58 op 34 kilometer van de meet van deze waaierklassieker met de wind op de kop werden de zes achterblijvers ingerekend. Vermoote spartelde nog wel tegen, maar op 26 kilometer van de meet streek het peloton ook op hem neer. De equipe van de opleidingsploeg van Intermarché-Circus-Wanty was in de finale het meest actief, want zij trokken de groep weer in twee stukken tot aan zestien koplopers. Uit die groep trok Laurenz Rex in de straten van Sint Willebrord met het ingaan van de laatste ronde hard door en kreeg Gianluca Pollefliet en de Italiaan Andrea Raccagni Noviero in zijn wiel mee. De drie werkten uitstekend samen. Terwijl het overgebleven peloton aanstalten maakte om nog een ultieme poging te wagen de drie leiders te achterhalen ontstond er op de paralelweg langs de A58 een massale valpartij waardoor ook deze aanval werd gesmoord. Het tempo bij de koplopers bleef hoog tot zelfs een paarhonderd meter voor de finish waar Laurenz Rex de sprint vanaf de kop met succes zelf inzette door Pollefliet en Raccagni achter zich te laten. Daan Sintmaartensdijk won de pelotonsprint. ‘’Ik dacht zelf dat ik vijfde was geworden’’, ging de Zuidlander ervan uit dat hij nog een renner met een banddikte voor zich zag. ‘’De wind was vrij hard, je hebt in deze van Brabant geen dijken, maar wel veel rechte stukken en smalle, bochtige wegen wat toch veel nervositeit opleverde. Het was zaak om daar van voren te zitten zodat je niet in de achtervolging hoefde en je zo je krachten kon sparen. Maar dat ging niet helemaal naar wens zodat we zelf best nog wat moesten oplossen. Ik probeerde net voor het ingaan van de laatste ronde uit alle macht het gat te overbruggen naar de kopgroep van zestien, maar op tien meter van de groep viel ik stil, waardoor ik de slag miste. Ik dacht dat de koers voor mij gedaan was. De groep lag vooruit en ik heb alles gegeven, tevergeefs. Gelukkig kwamen er nog een paar ploegmaats bij om de boel in gang te trekken, toen pakten wij een groep van de resterende koplopers terug, maar er reden nog drie man vooruit. Toen werd het gokken of iemand het gat nog zou dichtrijden, wat niet lukte en heb me toen zo goed mogelijk weten te positioneren om te kijken wat er in de pelotonsprint nog inzat,’’ aldus analyseerde Daan van Sintmaartensdijk zijn race in de Dorpenomloop Rucphen. 

Tekst: Dan Rolandus; Foto: © Sportfoto