De Zwitser Stefan Bissiger, Europees tijdritkampioen Joshua Tarling uit Engeland, de Tsjech Mathiass Vacek en de Est Norman Vahtra trokken na 10 kilometer aan hun stutten. De Ier Rory Townsend kon zijn karretje nog net aanpikken om samen met de vier het avontuur aan te gaan. De leiders kwamen in Grolloo door met een voorsprong van 1.55 minuten waarna in hetzelfde dorp van Johan Derksen een grote valpartij onder wie Bauke Mollema, die de strijd zonder erg staakte. Bij de tweede passage van de beklimming van de Col du VAM kwamen Stefan Bisseger, Rory Townsend en Mathia Vacek als eerste door. Tarling en later Vahtra moesten afhaken. Bij het opkomen van de VAM gaven de twee overblijvers Bisseger en Vacek elkaar de hand van een leuk avontuur. De finale schoot met nog 30 kilometer te gaan pas echt in gang. Christophe Laporte demarreerde en kreeg Mike Teunissen mee, gevolgd door de Denen Mads Pedersen en Andreas Kron, de Noor Rasmus Tiller, de Belgen Wout van Aert en Arnoud de Lie, de Duitser John Degenkolb en Olav Kooij. De negen leiders kregen met pijn en moeite groen licht en bleven vooruit. Christophe Laporte trok na de afdaling van de VAM op het vlakke aan zijn stutten. De voorsprong groeide gestaag ondanks de inspanningen van Mads Pedersen. Laporte werd eenmaal op de VAM in de afdaling nog op de hielen gezeten door Olav Kooij en Wout van Aart, maar eenmaal naderbij de finish was het de Fransman, die zijn solo net voor Wout van Aert en Olav Kooij bekroond zag worden met de Europese titel.

Olav Kooij is winnaar genoeg om te balen dat hij niet zelf won. ''Je komt natuurlijk om te winnen. Maar je moet ook eerlijk zijn: Christophe was in de slotfase te sterk. Als ploeggenoot weet ik hoe sterk hij is en dat bewees Christophe vandaag weer. Wout van Aert en ik kwamen tot in zijn wiel en dan versnelt hij nog een keer. Dat konden we niet meer beantwoorden. Ik denk dat we daarom al met al tevreden mogen zijn. We hebben als land een sterke koers gereden zaten op het laatst met twee man mee. We waren daarachter met een paar man aan het draaien. Mike heeft daar zijn steentje aan bijgedragen. Eigenlijk deden we alles goed, maar we stuitten op een renner die vandaag het juist moment koos en bijzonder sterk was.We wisten van de afgelopen NK's al dat een parcours over Col du VAM bijzonder selectief kan zijn en dat bleek ook nu. Rijden voor eigen publiek gaf zeker veel moraal.'

Mike Teunissen was ook tevreden. ''Het parcours werd wellicht door velen onderschat en door de nervositeit en verschillende valpartijen kwamen we uiteindelijk met tien sterke renners voorop. We startten met een duidelijk plan en bewijzen opnieuw sterk voor de dag te kunnen komen als land. Uiteindelijk word ik zelf nog vijfde en dat terwijl ik gewerkt had voor Olav. Ik denk dat vandaag de sterkste man won, want we kregen gezamenlijk net het gat niet dicht.''

Laporte was uiteraard een gelukkig mens in Drenthe. ''Dit is een belangrijke overwinning voor mij, bovendien verdien ik er een mooie trui mee die ik met trots zal dragen dit jaar. Vandaag hadden we een nerveuze wedstrijd met de klimmen, maar ook de bochten. waardoor je je steeds moest positioneren. Uiteindelijk was de Col du VAM zwaar, maar niemand kon er op de klimmen een definitieve kloof slaan. De beslissing viel uiteindelijk op het vlakke. Ik zat in de juiste positie, ik voldgde daar mijn gevoel. Dat was riskant maar achteraf was het de juiste beslissing. Ook was het mooi hier om samen met mijn teamgenoten op het podium te staan. Ik vond het een mooi parcours, ik houd van dit soort races en was met motivatie gestart.''

Daan Hoole was blij met de podiumplaats voor Olav Kooij. ‘’Het was een mooie koers met een mooi resultaat voor Olav’’, stelde de Zuidlander van Lidl-Trek. ‘’Ik denk dat we alles goed hebben uitgespeeld ondanks wat pech. Bauke (Mollema, DR) en Nils (Eekhoff, DR) lagen bij een valpartij. We hebben ook best wel hard moeten rijden om bij de eerste groep terug te komen. Daarna zijn we altijd wel redelijk goed in positie gebleven. Ik kreeg daarna zelf pech omdat mijn wiel los zat. Ik moest van de fiets om mijn wiel vast te draaien, maar kwam wel terug. Dat was kloten, want ik zat goed vooraan in positie. Ik ben nog bidons wezen halen, maar zat achterin, dus dat was verspilde energie. Ik belandde in de tweede groep en hoefde met twee man (Mike Teunissen en Olav Kooij, DR) vooruit niet meer te rijden en heb de koers naar de finish gewoon uitgereden.’’

Sjoerd Bax was minder happy met zijn koers. ‘’Ik ben blij voor Olav, maar ik heb nauwelijks mijn werk kunnen doen. Voor de sprinters is het een leuk parkoers als je je goed kunt positioneren. Olav en Mike hebben een mooie koers gehad, maar voor mij was het parkoers niets. Ik heb constant achter de feiten aangereden. Met wind op de kop viel het telkens stil en dan was het dringen voor de VAM en eenmaal daar moest je telkens omhoog sprinten. Ik vind het jammer dat ik de ploeg niet heb kunnen helpen.’’

Foto: © Sportfoto