De wereldbekerfinale in Hooogerheide - vernoemd naar vader Adrie - heeft een speciale plaats in zijn hart. “We wonen er dicht bij natuurlijk en mijn vader zet het parcours uit. Het was ook een extra motivatie om voor de Nederlandse titel te gaan in Veldhoven, in deze trui rijden in Hoogerheide was een doel. Fantastisch dat dit gelukt is.” De vorige keer dat hij in Hoogerheide reed – op het wereldkampioenschap van vorige winter - werd hij derde op het WK veldrijden voor beloften. “Ik had geen superdag en dat was toen het maximaal haalbare.”

Geen verzamelaar

De jongste van de fietsende zonen van Adrie van der Poel besloot daags na het NK per direct over te stappen naar de elite-categorie. Dat betekent dat hij in het veld nooit meer bij de beloften zal rijden. “Het voelt voor mij niet alsof ik een deur dicht gooi nu. Ik ben geen verzamelaar van truien, hoef niet koste wat kost die wereldkampioenentrui bij de beloften. Ik heb deze winter vier crossen bij de beloften gereden en de rest bij de profs. Ik heb bewezen op het hoogste niveau voor de prijzen mee te kunnen rijden en dat wil ik dan ook doen. Het is een doel voor mij om ooit wereldkampioen veldrijden bij de profs te worden en daar wil ik geen enkele kans voor laten passeren.”

Voor eigen publiek

Op het moment dat hij zijn beslissing nam, wist hij nog niet wat Wout van Aert zou kiezen voor het WK in Tabor: rijden bij de beloften of bij de profs. “Het is dan ook echt mijn eigen beslissing en die laat ik niet van een concurrent afhangen. Wel heb ik willen luisteren naar de adviezen van mijn teammanager en van mijn vader.  Als ik op zondag 1 februari wereldkampioen wil worden in Tabor, moet ik iedereen kunnen verslaan. Het parcours ligt me, dat heeft het verleden bewezen, al kunnen de omstandigheden er erg verschillen. De wereldbekerwedstrijd in Hoogerheide is de laatste mogelijkheid voor iedereen om elkaar nog eens te testen, ik hoop me voor eigen publiek te kunnen tonen en zelfvertrouwen op te doen voor het WK.”