Vandaag, 25 augustus, is Piet Libregts op 83-jarige leeftijd overleden. Piet was al zeer geruime tijd ziek, maar wist telkens weer op het randje van de dood terug te krabbelen. De Brabander uit Vlijmen heeft een lange carrière in de wielersport achter de rug, die begon in 1947. Toch was hij zelf maar vijf jaar actief op de racefiets, twee jaar als nieuweling en drie jaar als amateur. Hij stopte ermee in 1952 nadat hij twee keer zijn sleutelbeen brak. Een rentree in 1955 duurde maar kort, waarna hij bestuurslid werd bij de Vlijmense wielerclub De Zwaluw, waar hij het nog tot voorzitter schopte.

Peter Post

Medio jaren vijftig kwam hij in contact met Gerrit Schulte, van wie hij in de zesdaagsen de loopjongen werd en later de soigneur. In die hoedanigheid kwam hij later ook in dienst bij Peter Post. Van 1957 tot 1965 werkte hij in de winter voor de lange uit Amstelveen. Het was het begin van een trouwe vriendschap die stand hield tot de dood van Post. Maar Libregts werkte destijds ook voor ploegen met onder meer vedetten als Jan Janssen, Rik Van Steenbergen en Henk Nijdam. Hij gaf intussen zijn ogen en oren goed de kost en omdat hij intelligentie en charme prima wist te combineren, kon hij medio jaren zestig een paar dromen verwezenlijken. In de Zesdaagse van Brussel ontmoette hij de zakenman Kurt Vyth, eigenaar van Acifit. Door zijn sponsoring kon Libregts in 1966 de Zesdaagse van Amsterdam nieuw leven inblazen en hij werd ploegleider van de Acifit amateurploeg. In totaal organiseerde hij vier zesdaagsen in Amsterdam en ook hielp hij mee de Ronde van Nederland weer op te zetten.

Frisol

Na het overlijden van Kurt Vyth nam Nico de Vries van Frisol de rol van de Amsterdammer over. Dat leidde tot de oprichting van de Frisol ploeg, die - na eerst een tijd een amateurformatie te zijn geweest - van 1973 tot en met 1977 in het professionele peloton een belangrijke rol speelde, met onder meer Hennie Kuiper, Fedor den Hertog, Jan Raas, Theo Smit, Henk Poppe en Cees Priem. Er werden ritten gewonnen in de Tour en de Vuelta, maar ook klassiekers als Milaan-San Remo en het WK. In 1978 trok de in de KNWU teleurgestelde Nico de Vries in 1978 de stekker uit de ploeg.

Bondscoach

Libregts bleef daarna tot 1985 actief als bondscoach en onder zijn leiding werden Jan Raas, Gerrie Knetemann en Joop Zoetemelk wereldkampioen. In 1991 werd hij adviseur bij de TVM-ploeg, waarvan zijn toenmalige schoonzoon Gert-Jan Theunisse deel uitmaakte. Ook voorzag hij zijn andere schoonzoon, Bart Brentjens, van nuttige adviezen. Vanaf 2001 ging het bergaf met zijn gezondheid, nadat er een kwaadaardige tumor in zijn buik was vastgesteld. In 2004 kwam hij in het hospice Francinus de Wind in Waalwijk terecht, maar na een operatie herstelde hij op wonderbaarlijke wijze. In 2007 ging het echter opnieuw mis. Na een herseninfarct bleef hij halfzijdig verlamd en hij verbleef sindsdien in een verzorgingshuis in Heeswijk-Dinther. In december 2010 ontving hij voor zijn verdiensten in de wielersport uit handen van Joop Atsma, staatssecretaris en voormalig voorzitter van de wielerbond, het Gouden Wiel, de hoogste onderscheiding van de KNWU. Op 25 augustus kwam er dan toch een einde aan het leven van een wielerman pur sang, die een onmisbare rol gespeeld heeft in de geschiedenis van de Nederlandse wielersport. (Evert de Rooij)

Bron: Hallo Heusden (Het Rijke Vlijmense Wielerleven, deel 8)