Zondag 24 maart 2013

Blog - Met nog 37 kilometer te gaan naar Wevelgem oppert José de Cauwer nog: ‘Een eerste winst voor Vacansoleil?’ Allicht, Flecha zit erbij als specialist voor de klassieker van de Westhoek. Het zou mooi zijn geweest voor de Nederlandse ploeg die zo onzeker is over de toekomst. Het loopt anders, omdat Peter Sagan andere plannen had. Andermaal komen er geen Nederlanders voor in het eindspel. Laat staan dat ze zich onder de favorieten voor de Ronde van Vlaanderen mengen.

In winterse kilte komt duidelijkheid over de vorm der groten. Fabian Cancellara toonde in de E3-prijs zijn grote klasse. In de honderdste Ronde van Vlaanderen moet Sagan ongetwijfeld zijn belangrijkste tegenstrever worden. Na de valpartij van Tom Boonen slaat de twijfel toe onder de Vlaamse fans. Tommeke was toch al niet zo groots in vorm. Maar allez, dan hebben ze Greg van Avermaet nog om zich over te verheugen.

Warmpjes voor de televisie was het goed om te zien hoeveel mensen er toch samengepakt stonden. Het is de moraal van de ware fan, met sjaals en mutsen naar de koers, op de Kemmel en op de markt van Ieper. Het was voor het eerst sinds tijden dat Gent-Wevelgem naar de hoofdstad van de fronten van de Grote Oorlog trok – passend voor een klassieker die voortaan Flanders Fields Classic zal heten. Prachtig en plechtig, het moment dat de renners onder de Menenpoort door rijden, al zullen ze dat zelf niet of nauwelijks zo beleven. Renners zijn alleen met hun eigen slagen bezig. Toeristische informatie is iets voor kijkers en schrijvers van culturele wielerboeken.

Vanzelf trok Slowaak Sagan de meeste aandacht in Wevelgem. Oók omdat hij het eens anders aanpakte. Geen sprint, maar een solo – ook een specialiteit. Het meest verrast was ik toch door Andrey Amado Bakkarakova, een jongen uit Costa Rica wiens bestaan me tot nog toe eerlijk gezegd ontgaan was. Reed toch maar mooi bij de eerste tien in Wevelgem. Het was een grote dag voor het Costa Ricaanse wielrennen. Anders dan voor het Nederlandse.

Er is geen reden om te twijfelen aan de kwaliteiten van Lars Boom, Niki Terpstra, Sebastiaan Langeveld en Maarten Tjallingii. Het is iets anders dan de pure inhoud van Cancellara en Sagan. Onze jongens moeten toch minstens op het peil kunnen komen van de benen van Bakkarakova.