Tekst: Roy Schriemer

In Vargarda – waar jaarlijks een ploegentijdrit en een klassieker over deels gravel wordt georganiseerd – lag het aanbod op tafel om deel uit te gaan maken van de Battle of the North. Helen Henriksson legt namens de Zweedse organisatie uit waarom men besloot daar – in ieder geval voorlopig geen gebruik van te maken. ‘’We hebben het er wel over gehad. Maar wij zien onszelf echt als een wedstrijd waar het etiket Vargarda op geplakt wordt. Alle vrijwilligers en de sponsors zijn afkomstig van hier. Ga je mee in de plannen van de Tour of Scandinavia dan komt er een nieuwe naam en vindt het evenement onder een andere vlag plaats. We waren bang dat we onder zouden sneeuwen. Ze creëren een fantastisch product, maar de organisatie van de ronde is een bedrijf. Wij werken als vrijwilligers. Zolang dat mogelijk is in ieder geval. We gaan zien wat de toekomst brengt. De ploegentijdrit hebben we vanwege de Petterson-broers, die uit deze regio afkomstig zijn. De meeste vrijwilligers zijn mensen die iets terug geven aan de sport en aan het Zweedse wielrennen juist vanwege de successen van de broers. En dat waren tijdrijders natuurlijk. We gaan door met onze wedstrijd. We hebben twee jaar moeten wachten. Als organisatie zijn we blij dat we weer konden organiseren.’’

'Ploegentijdrit blijft superleuk'

Ook de rensters die deelnamen zijn als vanouds enthousiast. Zoals Chantal van den Broek-Blaak, die in 2014 won in de wegwedstrijd van Vargarda en dat later ook in de ploegentijdrit herhaalde. ‘’Ik denk dat deze wedstrijd niet zo maar gaat verdwijnen. De ploegentijdrit en de wegwedstrijd zijn mooie races, die wat mij betreft hun plek moeten behouden op de kalender. Natuurlijk heeft de ploegentijdrit niet meer dezelfde waarde als toen er nog een ploegentijdrit voor merkenteams was op het WK weg. Toen was dit echt een belangrijke graadmeter voor de favorieten, nu was die druk er wat af. Maar je wilt nog altijd goed presteren.’’ Dat erkent ook wereldkampioene tijdrijden Ellen van Dijk die met haar teamgenoten van Trek-Segafredo – waaronder de jonge Shirin van Anrooij – naar de zege snelde in Zweden. ‘’Ik vind het nog altijd superleuk om een ploegentijdrit te rijden. Ploegen leven er niet meer zo naar toe als anders. We hadden ook niet de allerbeste ploeg staan, maar dan blijft het ook een uitdaging om ook dan te kunnen winnen. Er zijn weinig tijdritten, dan is het toch fijn om een keer volle bak op je tijdritfiets te kunnen koersen. Het is altijd leuk om als ploeg te winnen, maar hier sta je met elkaar op het podium na je zege. Als dat dan lukt, is iedereen heel blij.  De kalender wordt voller. Maar voor een ploeg is het ook belangrijk jezelf te laten zien op zo’n onderdeel.’’

Groter dromen

Het vrouwenpeloton verkaste vervolgens naar de Deense hoofdstad Kopenhagen voor de start van de zesdaagse Tour of Scandinavia. Na nog een Zweedse etappe nabij de Noorse grens vertrokken de rensters op donderdag 11 augustus in Moss voor het restant van de rittenkoers die daarna geheel op Noorse bodem werd gereden. Organisator Roy Moberg stond te stralen in Sarpsborg, waar de finishlijn van rit drie was getrokken. ‘Het realiseren van deze ronde is een droom die uitkomt. We hadden dit concept drie jaar geleden al, maar door COVID moesten we twee jaar langer wachten om het te kunnen implementeren. Nu met ritten in Denemarken en Zweden erbij, hebben we een mooie stap gemaakt. De timing is perfect. De Tour de France Femmes was een groot mediaplatform, wij gaan meeliften daarop. Er zijn steeds meer nieuwe organistoren die zich richten op het voruwenwielrennen en dat is goed. We willen de ronde uitbreiden in Denemarken en Zweden, omdat we meer ritten willen in deze landen. Misschien over twee of drie jaar kunnen we het totale aantal ritten ook gaan uitbreiden. Misschien duurt het even. Je moet de media bereiken, sponsors aantrekken en zo komt er meer geld in de sport.’’

Tour positief voor vrouwenwielrennen

De Tour voor vrouwen geeft ook de organisatoren in Vargarda een boost, zegt Helen Henriksen van de wielerclub in Vargarda. ‘’ De Tour de France Femmes is zo positief voor het vrouwenwielrennen. Maar het is ook zo dat als er meer wedstrijden komen, je ziet dat teams niet genoeg rensters of personeel hebben om alle toppers steeds aan de start te krijgen hier in Zweden. Toch staan er ook goede renners aan de start dit jaar. Ik hoop dat we ons kunnen optrekken aan de Tour de France en met alle organisatoren van de Women's WorldTour de lat hoger kunnen leggen.''

Battle of the North volgens Vos blijver

Floortje Mackaij reed alvast met veel plezier acht dagen lang in Scandinavië. ‘’:Het zijn ook mooie landen gewoon. Ik kom hier graag,. Ik heb Tour niet gereden, dus de vergelijking kan ik niet maken, maar los daarvan is dit een leuke wedstrijd. Ik  zie dat er ook dit jaar sterke ploegen rijden, goede meiden ook.’’ Marianne Vos – vier keer succesvol in de Tour of Scandinavia – is ook enthousiast. ‘’Dit is altijd een mooie wedstrijd. Natuurlijk: er zit druk op de kalender. Iets wat zich de komende jaren uit zal moeten kristalliseren. Wat mij betreft is deze Battle of the North zeker een blijver. Volgens mij is de organisatie nu juist heel goed bezig om de ronde toekomst te geven. Als we eerlijk zijn is het lastig om boven de Tour de Femmes te komen qua aandacht. Maar qua organisatie zit het in Scandinavië goed in elkaar. Het zijn mooie etappes, men ging van vier naar zes dagen en de meeste teams en vrouwen komen er graag.''

Foto's: Kenneth Asbjørnsen / Eventfotografene en CyclingOnline.nl