Het Nederlands wielerkampioenschap wielrennen vindt in 2023 plaats in Sittard-Geleen. Tien jaar na Kerkrade keert de nationale titelstrijd terug in wielerprovincie Limburg. In de reacties op dat heuglijke nieuws lees ik veel enthousiasme - en dat vind ik terecht - maar ook de zinsnede dat het NK in Limburg moét plaatsvinden. Daar ben ik het dan weer niet mee eens.

We waren na Kerkrade te gast in Ootmarsum, Emmen, op Goeree-Overflakkee, in het Montferland, op de Brabantse Wal, in Ede en op de Col du VAM. Van die laatste locatie mogen we niet vergeten dat het daar niet drie jaar gepland was, maar dat deze wielerprovincie er wel voor gezorgd heeft dat we geen jaartallen hoefden over te slaan op de erelijst van het NK. Geloof mij maar dat een NK in de bebouwde kom nóóit was doorgegaan in 2020 en misschien ook wel niet in 2021. Drenthe verdiende daarvoor niet alleen een pluim maar ook een extra jaar met publiek, waar ze ook hun eigen gasten konden ontvangen.

Klimmers zouden eindelijk weer hun kans krijgen in Limburg en ik hoop van harte dat ze deze grijpen. Maar dat veel Tourtroeven de afgelopen jaren niet uitblonken op het NK komt ook omdat ze het niet altijd in hun planning vonden passen. En in Kerkrade stapten de lichtgewicht klimmer al eens allemaal af in de regen. Met Johnny Hoogerland kwam er ook daar een goede winnaar, net als Niki Terpstra het jaar daarvoor. Maar Terpstra won net zo gemakkelijk ook in Emmen in 2015 in de sprint.

In mijn optiek hoort een NK dus óók in Limburg. We zagen klasbak Mathieu van der Poel winnen in Hoogerheide en op de VAM-berg, maar ook sprinters als Dylan Groenewegen, Lorena Wiebes en Fabio Jakobsen droegen het rood-wit-blauw de afgelopen jaren door de relatief vlakke parcoursen op Goeree en in Ede. In Montferland en Ootmarsum lag een mooi glooiend rondje, waar het juist alle kanten op kon. Goed voor de spanningsboog. Anna van der Breggen en Amy Pieters wonnen eindelijk eens hun rood-wit-blauw op de Col du VAM. Twee klasbakken, die het na jaren proberen verdienden en daar een parcours vonden om dat te realiseren.

Dat mensen het NK opnieuw in Limburg willen zien, heeft te maken met traditie. Met parcoursen in Meerssen, Gulpen en Geulle waar mensen een gezellig weekend weg waren. Maar laten we niet vergeten dat daar ook niet altijd een pure klimmer won. Sla de erelijst er maar op na. Een NK winnen vraagt vorm, focus en een killersinstinct. En dan kan het geboden parcours een mooi steuntje in de rug zijn. Net als een sterke ploeg.

Nederland heeft veel te bieden en is een voornamelijk vlak land waar je gelukkig ook op een aantal plekken een selectief parcours kunt uittekenen. Ik geniet wekelijks in een koers ergens in Nederland juist zo van die variatie. Laat de uitkomst van het NK ook een afspiegeling zijn van dat gevarieerde landschap. Heel blij met een NK in Limburg ben ik. Zeker! Maar in 2024 een NK in Groningen of Friesland? Van mij mag het.

Roy Schriemer