Eén van de ploegleiders in de NXTG-formatie van Natascha en Servais Knaven is naast assistent-ploegleider Huub Duijn, Kelvin Dekker. De inmiddels 23-jarige Dekker, zoon van viervoudig Tour de France etappewinnaar Erik Dekker en broer van de huidige beloftekampioen David Dekker is al van het begin van het project verbonden aan de Stichting Pavé ’76. Zo leidde hij in het eerste jaar het APB Development Team van de junior-vrouwen, vervolgens het clubteam Rogelli–Gyproc en is dit wielerjaar ingestapt als ploegleider van de belofteploeg NXGT Racing Team.

"Ik ben in de ploeg gegroeid, maar door het vertrek van Heidi van der Vijver is het sneller gegaan. Het is een mooie uitdaging, waar ik zelf ook naar uitkeek en denk dat het ook prima gaat lukken’’, geeft Kelvin Dekker zijn ambitie aan om er iets moois van te maken en vooral met het team probeert het maximale vermogen uit de jonge vrouwen te halen. "Met de visie van Natascha en Servais waarmee we de ploeg zijn begonnen werk ik al drie jaar. De visie zit in het opleiden van talenten en hoe je met die meiden omgaat. Je kunt wel makkelijk roepen, we leiden talenten op, hebben een paar meiden in de ploeg en dat is het. Maar het gaat bij ons iets verder. Er zit weinig druk op om te presteren, is er wel druk om je te ontwikkelen en om je helemaal te geven en er voor te gaan. In de wedstrijden moet je de meiden ook wel op die manier benaderen, achteraf ook. Dat is soms wel moeilijk. Zoals in de Omloop Het Nieuwsblad toen er niemand finishte. Dan is het toch zaak om te proberen de goede momenten eruit te halen en te zorgen dat je er voor die meiden toch een positieve twist aan kan geven. Het was een harde koers, een bijzonder harde koers. Twee van onze rensters (Rozemarijn Ammerlaan en Charlotte Kool, DR) hadden ook pech. Zouden zij dat niet hebben gehad, zouden we misschien nog top-20 hebben gereden en zouden we dan met een heel ander gevoel hebben gestaan. Dat is soms lastig. Maar de visie zit ook in een bepaalde manier van werken zoals infrastructuur en dat soort dingen en het omgaan met personeel.’’

Nieuw avontuur

Kelvin Dekker stort zich dit seizoen weer in een nieuw avontuur. ‘’We begonnen met de junioren, het afgelopen jaar met het clubteam en nu met de beloften met het UCI-team, eigenlijk het verlengde clubteam met enkele buitenlandse rensters  (Julia Borgström uit Zweden, de Britse Emily Wadsworth en de Belgische Shari Bossuyt, DR) erbij. Het is toch allemaal weer nieuw, om het geld rond te krijgen met de UCI, het regelen met de KNWU, nieuwe regeltjes, is toch weer effe aanpakken. We hebben nu zeven wedstrijddagen achter de rug. Valencia was afwachten, maar met twee vlakke ritten deden we echt mee. We hadden in de eerste vlakke rit nog een beetje pech. In rit drie sprintten we voor de derde plaats en werd Charlotte Kool keurig zesde. Geen uitslag die het AD of de Telegraaf haalt, maar voor ons heel belangrijk omdat het een teamprestatie was. De meiden waren, toen ze van de fiets afkwamen echt heel enthousiast, hadden voorin gekoerst en hebben uiteindelijk voor de overwinning gereden. In de overige twee klimritten was gewoon aanklampen of overleven. Boels en Bigla waren op volle oorlogssterkte aanwezig. Het was dus keihard afzien, maar ook daar worden de meiden sterker van. Zij hadden afgezien, maar wel met het idee er beter van te worden. Dat was heel positief. Het openingsweekend kon twee kanten uitvallen. Het niveau was super hoog, dan is het bij de meiden na afloop ‘snel minder'. In Het Nieuwsblad reed het grootste deel van de ploeg heel matig, maar hadden wel twee meiden die het goed deden. Voor hetzelfde geld kunnen dat vijf meiden zijn, dan ga je met een heel goed gevoel naar huis. Nu ook wel. We moeten niet teveel oordelen over het openingsweekend. We hebben in elk geval heel veel geleerd en ervaring opgedaan. Het was goed dat we in het afgelopen weekend niets hadden. Iedereen kan weer effe bijkomen, de accu opladen, want het is met zeven koersdagen best intensief geweest. We gaan dit seizoen van de ruim zestig wedstrijden negen meerdaagsen rijden. Ieder gaat er zeven of acht van rijden, maar dat is ook echt nodig. Ik denk dat we daarin verschillen met andere teams. Het vrouwenwielrennen zit inclusief de toppers op weinig koersdagen. Voor de toppers is dat niet erg, want overal waar zij rijden doen ze mee om te winnen. Maar als jonge renster is het wel lekker dat je jezelf kunt ontwikkelen en in die meerdaagse wedstrijden zonder veel druk en stress beter worden. Ik denk dat we het effect daarvan misschien nog dit jaar gaan zien en pas volgend jaar echt gaan zien hoe die meiden gegroeid zijn. Dan gaan zij de Omloop Het Nieuwsblad in met een heel andere mindset omdat zij dit jaar dan zoveel sterker geworden zijn. Dat moeten zij ook in het achterhoofd houden. In de kleinere wedstrijden kunnen we met een heel andere mindset van start gaan. En die hebben ze ook nodig, want om alleen maar achter de kudde aan te rijden wordt je ook niet wijzer van’’, aldus Kelvin Dekker.

Foto: © NXTG Kelvin Dekker (links) met collega Huub Duijn