Gekleed in inderhaast geleende kleren trotseren ze de kou. De Italianen verbazen zich over de constante stroom van fietsers die langs de bus rijdt. Ze verbazen zich ook over de barrels die voor hun neus krijgen, maar voor Marco maakt het niet uit. Onverstoorbaar buigt hij zich over de rammelende roestbakken in zijn werkplaats. Een jonge student die klaagt dat zijn ketting overslaat krijgt uitleg over slijtage terwijl de ketting een hoognodige smeerbeurt krijgt. Een andere fietser komt piepend langs, zijn spatbord schuurt langs de band. Marco pakt een tang en buigt het spatbord weer in het gareel. Ondertussen drinkt de eigenaar een lekker bakkie koffie. Toch is Amsterdam anders dan Berlijn en andere Europese hoofdsteden waar ze al stonden. Nederland heeft geen fietscultuur waarin het bijzonder is dat je überhaupt fietst, Nederland is de fiets. Dat besef komt gedurende de dag binnen, zeker als ze zich realiseren dat de meeste voor hun neus geparkeerde fietsen voorzien zijn van een Selle Royal zadel. 

Rond vier uur zit het Nederlandse avontuur erop, het is inpakken geblazen en als de wiedeweerga naar Düsseldorf voor de volgende stop.