Annemiek van Vleuten viel al aan op de lange klim - Lofthouse - in dit parcours, op ruim honderd kilometer van de meet.

Achter haar vormde zich een groepje met uiteindelijk Anna van der Breggen, Chloe Dygert, Cecilie Uttrup Ludwig, Lizzie Deignan, Sonya Paldin, Elisa Longo Borghini, Clara Koppenburg en Amanda Spratt.

Dygert trok in de plaatselijke omlopen in de tegenaanval, maar werd terug gehaald en voorbij gestoken door Van der Breggen en Spratt. Van der Breggen maakte het oranje succes compleet door tweede te worden.

Van Vleuten had niet van meet af aan de intentie om zo lang alleen voor de meute uit te rijden. "Het was natuurlijk best ver. Ik ging er van uit er een beperkt aantal rensters terug zouden keren bij me, in de klim of in de afzink. Maar dat gebeurde niet en toen zei bondscoach Loes Gunnewijk dat de situatie heel goed was en ik moest doorgaan. Niet te gek natuurlijk. Ik probeerde een klein beetje op reserve te houden omdat het nog ver was naar de streep. Voor Nederland was de situatie ideaal, Anna werd gewoon gebracht daarachter in de groep. Toen Chloe Dygert in de tegenaanval ging, was dat niet helemaal een verrassing. In principe was zij frisser omdat ze uit een groepje kwam. Het was wel prettig om te horen dat haar achterstand op een gegeven moment weer opliep. Toen ging ik geloven dat ik het halen kon. Dit is absoluut de mooiste zege uit mijn loopbaan. Ik word het komende jaar dankzij de regenboogtrui constant herinnerd aan deze lange en succesvolle solo."

Anna van der Breggen kon goed leven met haar zilveren plak. "Ik denk dat je Annemiek een verdiende opvolger mag noemen gezien haar lange solo van vandaag. We zouden de klim hard maken. Voor mij hoefde het niet solo al vanaf daar, ik zat gewoon te wachten in de groep daarachter. Maar de samenwerking was niet goed. Ze reden niet heel hard, maar ik ging ervan uit dat het tempo omhoog kon. Maar op een gegeven moment was het klaar met de kopgroep, er gingen geen rensters meer mee draaien. Voor mezelf was dat op zich jammer, ik zat daar gevangen, maar mijn lot lag volledig in handen van de kopgroep. Pas op de plaatselijke omlopen had ik het gevoel dat ze het halen kon, daarvoor was de achterstand van mijn groepje eigenlijk nooit heel groot. Of het een trend is om van steeds verder aan te vallen? Het parcours is nu eenmaal zo, die klim ligt daar."

Marianne Vos sprintte met een nog omvangrijke groep naar de zesde plaats, maar had niet de balen dat de groep was weg gereden. "Het was niet door een incident of zo dat ik niet mee was met de eersten. Annemiek was gewoon de sterkste en Anna reed ook heel goed. Wij hebben geen moment ergens aan getwijfeld. We werden ook goed op de hoogte gehouden. Ik ben heel blij voor Annemiek dat dit haar gelukt is. Vorig jaar viel ze natuurlijk op het WK in de wegwedstrijd. Daardoor heeft ze ook een lastige winter gehad. De tijdrit viel haar eerder deze week tegen. Maar haar vorm is gewoon heel goed en dat bekroont ze hier."

Foto: © Gary Main-Sportfoto