Tekst: Roy Schriemer; Foto: Sportfoto.nl

De inmiddels 24-jarige rensters van Woawdeals miste het totale seizoen 2016 door een knieblessure, keerde vorig jaar terug in het peloton en sloot dat jaar af met de wereldtitel op de ploegentijdrit bij Sunweb. Nadat ze in januari overstapte naar haar huidige werkgever startte de voormalig Europees beloftenkampioene in het veld en op de weg haar seizoen in de Tour Down Under. Tijdens het trainingskamp dat volgde, kreeg ze opnieuw last van haar knie.

Op tijd bij

 “Gelukkig waren we er op tijd bij en was die blessure na drie, vier weken absolute rust weer verdwenen. Maar ik miste al met al wel veel wedstrijdritme. In Gent-Wevelgem, de Brabantse Pijl en de Amstel Gold Race ging het wel steeds beter, maar ik had niet durven dromen dat ik zo sterk zou rijden in de Ardennen. Ik ben heel blij met die twee top 10-klasseringen in de Waalse Pijl en Luik-Bastenaken-Luik, maar ik denk ook: ‘wat als ik wel een normale voorbereiding had gehad? Was ik dan nog beter geweest, was ik nog hoger geëindigd? “

Blijdschap overheerst

Toch is het vooral de blijdschap die overheerst. “Deze prestaties geven wel heel veel vertrouwen. Ik weet dat ik zonder verdere tegenslag ook in de komende wedstrijden Festival Luxembourgeois Elsy Jacobs, de Emakumeen Bira en later ook in de Giro Rosa een rol van betekenis kan spelen. Met name de Giro is mijn doel. In principe ga ik daar voor het klassement, maar ik ben vooral heel benieuwd waar ik daar toe in staat ben met een normale aanloop naar deze ronde.”

Veel vertrouwen

Ze voelt zich op haar plek bij Waowdeals. “Hoewel ik het de afgelopen drie jaar bij Sunweb ook naar mijn zin heb gehad, voelt het wel een beetje als thuiskomen. Ik begon natuurlijk ooit bij Rabo-Liv en keer nu bij Waowdeals in deels dezelfde omgeving terug. Ik voel heel veel vertrouwen en ben er op mijn plek. Bovendien hebben we een sterke groep rensters, waarmee we in de breedte kunnen scoren. We hebben de ervaring van Marianne Vos  en Dani Rowe, maar kunnen ook uitpakken met Anouska Koster, terwijl de jonge Jeanne Korevaar zich enorm ontwikkelt. Ik voel me nu niet opeens dé troef als het parcours omhoog loopt, maar gewoon één van de rensters die voor mooie uitslagen kan zorgen in dit team.”

Crossen

Ze heeft door haar blessureleed geleerd niet te ver vooruit te kijken. Dus haar horizon reikt nu tot ongeveer de Giro Rosa in juli. Aan veldrijden denkt ze nog niet. “Die combinatie is me altijd heel goed bevallen, al ligt mijn prioriteit wel echt op de weg. Als het allemaal voorspoedig verloopt de komende maanden, kan het best zijn dat ik weer ga crossen. Maar ik ben daar nu nog niet mee bezig, kan er nog geen uitspraken over doen.”

Sterk blok op WK

Hoewel haar sterke prestaties indruk maakten, reed ze haar klasseringen toch enigszins in de schaduw van Anna van der Breggen en Annemiek van Vleuten ( die in de genoemde klassiekers voor haar eindigden), Ellen van Dijk (die vijfde werd in Ans zondag) en de aanvalslustige Janneke Ensing. Stultiens begrijpt dat wel. “Het is prima om tussen dat soort rensters in de uitslag te staan. Ik vind het juist heel mooi om te zien dat we als Nederland momenteel weer zo sterk presteren, zeker als het heuvelachtig of bergachtig terrein betreft. Dat belooft nog wat voor het wereldkampioenschap in Oostenrijk later dit jaar.”

Foto: © Sportfoto