Tekst: Dan Rolandus

‘’Ik heb met de overwinning in de Kerspelen eindelijk de bevestiging gekregen waarmee ik bezig ben’’, geeft Minke Bakker aan dat zij dit seizoen grote stappen heeft gemaakt. ‘’Ik ben in de Omloop van de IJsseldelta hard gevallen, maar wilde toch de Parel van de Veluwe rijden. De spieren hadden weliswaar een oplawaaier gekregen, maar nu ik in vorm ben wilde ik in het ritme blijven om daarmee een terugslag te voorkomen. Ik baalde van de val in de IJsdelta, want ik was bang dat ik weer van voren af aan moest beginnen. Ik voelde in de Parel nog wel de naweeën van de val, maar was best blij met de veertiende plaats. De topvorm had ik overigens ook niet tijdens de Kerspelen, maar heb me rustig gehouden. Bovendien hadden we vooraf met elkaar afgesproken dat ik de aangewezen renster zou zijn als het op een sprint zou uitdraaien. Er was aanvankelijk nog een kopgroep van vijf (Evy Kuijpers, Nicole Steigenga, Paulien Koster, Janieke Kalsbeek en Annet Pit, DR). Mijn ploeggenootje Ilse Miltenburg trok de sprint aan en ik kon nog net voorbij Annet Pit komen.’’ De 21-jarige inwoonster van Monster greep daarmee in het Friese Harkema haar eerste grote vis. ‘’Ik was vorig jaar heel blij met de overwinning in de Omloop Sinaï in Arendonk, maar een klassieker winnen voor de clubcompetitie is toch wel mooier.’’ De Westlandse bezet in de algemene stand van de Centric clubcompetitie de vijfde plaats. 

UCI-team

Wielrennen is voor Minke Bakker als eten en drinken. ‘’Ik heb al eerder aangegeven dat ik dit jaar alles wil zetten op het wielrennen. De balans maken we aan het einde van het seizoen wel op. Ik hoop in elk geval de lijn door te trekken op het NK in Hoogerheide. Je rijd op het NK tussen de profs, maar daaronder is er nog een trui voor de best geklasseerde clubrenster te verdienen. Het is een glooiend parcours. Er zijn natuurlijk nog meer gegadigden, maar ik wil er volledig voor gaan. Het hangt er natuurlijk ook vanaf hoe de koers verloopt.’’ De voormalige jeugdrenster van Westland Wil Vooruit en HSK Trias en bij de juniores RWC Ahoy is naast haar wedstrijden een trainingsbeest. ‘’Het wielrennen zit bij ons in de genen. Mijn hele familie staat achter me, zijn er altijd bij betrokken, geven mij de kans om me door te ontwikkelen. Ik train bijvoorbeeld regelmatig achter de brommer van mijn vader (Herman Bakker, DR). De overgang van de juniores naar de elites was heel groot. In de criteriums rijd je 60 kilometer, in de klassiekers een afstand tot zelfs 140 kilometer. Ik merk nu, na al die trainingen en wedstrijden, dat ik meer koershardheid en inhoud heb gekregen en mee kan doen voor de prijzen. Ik ben derdejaars elite, wil me in de kijker rijden bij een UCI-team. De spoeling is dun in de damestop, maar ik hoop het goede voorjaar in het najaar door te trekken en hoop me in de kijker te rijden voor een UCI-team. Dat is toch het hoogst haalbare om als renster te bereiken.’’

Foto: © CyclingOnline.nl