Tekst: Dan Rolandus

BESTEL HEM NU: DE WIELERSCHEURKALENDER 2023!

De renster uit de wielerstal Le Col-Wahoo werd echter achterhaald door onder anderen niemand minder dan gelouterde klassenbakken als de latere winnares Marianne Vos, Katarzyna Niewiadoma en Elisa Longo Borghini. Maike van der Duin finishte uiteindelijk als vijfde. ‘’Het was één van de mooiste dagen in mijn carrière tot nu toe’’, kijkt de Drentse, die in de eerste etappe op de Champs-Elysées met een zesde plaats in de massasprint tussen de ‘wereldsprinttop’ de witte jongeren trui veroverde, terug op haar finest moment. ‘’In de tweede etappe was er kans op waaiers, een wat meer open koers. We hadden binnen de ploeg met elkaar afgesproken dat ik een vrije rol zou krijgen bij een open aanval. Toen kwam er een moment waarop ik dacht, we gaan het proberen. Ik kreeg de ruimte en net toen we het kleine rondje in Provins opkwamen zaten we in het groepje met alle grote namen, die voor het klassement meespeelden. Niewiadoma, Borghini en Marianne Vos. Dat was gewoon de aanval van de dag. Ik won in deze etappe het rode rugnummer van de strijdlust vanwege mijn aanval. Toen ik naast me naar Marianne Vos keek, dacht ik met jou wilde ik een paar jaar geleden nog op de foto en nu zat ik met de witte trui samen met Marianne in de kopgroep. Dat vond ik heel bijzonder. Ik denk dat dit wel één van mijn mooiste dagen was qua prestaties. Het mooie was dat een dag later die meiden naar mij toekwamen met de complimenten omdat ik in de kopgroep zo sterk had gereden. Dat gaf blijk dat zij nu ook weten wie ik ben.’’

Hype

‘’Ik had nooit verwacht dat de Tour zo’n hype zou zijn’’, gaat Van der Duin verder. ‘’Iedereen had het er van tevoren over. Ik had zoiets dat de Tour de France gewoon een normale etappewedstrijd zou zijn waar je je ding moet doen. Laat eerst maar zien wat het gaat worden en zien dan wel weer verder. De Tour was echter met alle media-aandacht, de mensen eromheen en het uitzinnige publiek veel groter dan ik had verwacht. Nadat ik de tweede etappe had gereden, was het net of ik wereldkampioen was geworden, gewoon niet normaal al die aandacht. De mensen zeiden vooraf dat het groots zou zijn en dat was het uiteindelijk ook, heel gaaf.’’

Progressie

Maike van der Duin liet zich niet alleen zien in de TdF, maar begon de opgaande lijn al in de voorjaarswedstrijden de Omloop van het Haageland (dertiende), de Bloeizone Tour met twee top-10 klasseringen, de Drentse Acht van Westerveld (vijfde), de Scheldeprijs (dertiende), GP Eco-Struct (vijfde), Veenendaal-Veenendaal (zesde) en top-10 plaatsen in de Britse WorldTour wedstrijden de Ride Londen Classic en Women ’s Tour. ‘’Het voorjaar was goed, maar het kon beter. Door sommige redenen was het wel te verklaren waarom ik het steeds net niet had, maar dat heb ik in de afgelopen periode boven verwachting wel recht gezet.’’ De nuchtere inwoonster van Assen kijkt met veel voldoening terug op de Ronde van Vlaanderen. ‘’De ‘Ronde’ is de grootste klassieker op de WorldTour-kalender. Ik heb de helft van de koers in de kopgroep (elf rensters onder wie Christine Majerus, Katarzyna Niewiadoma en Anna Henderson, DR) mee in de aanval gereden en speelde tot en met de finale nog een grote rol. Dat gaf me een supergevoel. De eerste top-10 klassering in een grote WT-wedstrijd heb ik dit jaar gereden in de Ride Londen Classic waar ik in de derde etappe in Londen negende ben geworden. Dat was echt de eerste keer dat ik me kon mengen in de massasprint, had ook het gevoel dat ik kon meedoen. En de lijn heb ik vanaf dat moment doorgezet naar de Womens Tour waar ik de sprinttrui heb gewonnen. Dat is als jonkie natuurlijk supermooi dat je daarmee kan beginnen.’’

Maike van der Duin, die sterker is geworden en door meer power een sterke sprint in de benen heeft, trok de lijn van haar alsmaar groeiende vorm door op het NK (U23) tijdrijden in Emmen waar zij de tweede tijd klokte achter Shirin van Anrooij en het EK (U23) in Portugal met een tiende plaats op de tijdrit en een vijfde plek op de wegrace. ‘’De tijdrit was dit seizoen voor mij een complete verrassing’’, sluit de profrenster van Le Col-Wahoo af. ‘’Ik heb me op de tijdrit sneller ontwikkeld dan ik had verwacht. Het was jammer dat ik op de EK  tijdrit ben gevallen, maar met val was ik tevreden met de tiende plek. De wegwedstrijd in Anadia hebben we met de nationale ploeg als een hecht team met elkaar gereden. Shirin van Anrooij is uiteindelijk met de Europese titel naar huis gegaan, maar op dat moment had iedereen van de Nederlandse ploeg zomaar kunnen winnen. Na het EK was de focus volledig gericht op de Tour de France.’’

WK-baan

De bijna 21-jarige Maike van der Duin, die om haar hersenen te blijven prikkelen, zoals zij zelf zegt, een thuisstudie Sportpsychologie volgt, begon haar wielercarrière in de jeugd van Meteoor Assen/Roden en via de junioren van SWABO Ladies (het huidige Talent Cycling Team) en het UCI-team Biehler Krush belandde zij in 2021 bij de Britse formatie Le Col-Wahoo. Het contract van de Drentse, die dit seizoen weer vele stappen vooruit heeft gemaakt, loopt na dit seizoen af. ‘’Ik heb het naar mijn zin bij dit team, maar weet nog niet waar ik in 2023 zal rijden. Er zijn gesprekken met andere ploegen, maar er is nog niets concreets. Ik ga me na enkele Franse wegwedstrijden eerst richten op het WK-baan vanaf 16 oktober in Parijs en zie daarna wel verder. Het baanwielrennen was er door drukke wegprogramma dit jaar een beetje bij ingeschoten.’’

Foto: © Sporfoto