Tekst: Roy Schriemer; Foto: Sportfoto

Hamelink is de laatste om met modder te gooien naar de ploeg van Rijk Vink en Han Vaanhold. Hij had er gerust nog een jaar kunnen fietsen. Maar dat wilde hij niet meer. “Als je vier jaar bij dezelfde ploeg zit, dan sluipt er routine in je optreden. Dan laat je jezelf misschien wel een beetje in slaap wiegen, kom je steeds in dezelfde patronen terecht. Ik heb mezelf wakker willen schudden met deze overstap naar Metec. De ploeg rijdt op hetzelfde continentale niveau, heeft grotendeels hetzelfde programma, maar tegelijkertijd is alles nieuw hier.   Bovendien hebben de ploegleiders Allard Engels en Adri van Houwelingen toch weer een andere visie op  wedstrijdtactiek, programma en voorbereiding. Dat geeft weer nieuwe impulsen.”

Mallorca

Zo’n nieuwe impuls was de voorbereiding op het nieuwe wielerjaar.  “ Bij Piels trok ik vaak mijn eigen plan in de winter, nu zijn we met de ploeg twee weken naar Mallorca geweest om uren te maken.  De uitslagen van de wattagemeter laten zien dat ik er heel goed voor sta momenteel, op basis van mijn vorm kan het direct een heel mooi begin van het wielerjaar worden.  Daarbij heb ik mezelf geen echte doelen gesteld. Uiteraard hoop ik goed te zijn in Olympia’s Tour en hoop ik me te laten zien in de profkoersen die op tv zijn, zoals Nokere Koerse en de Handzame Classic in Vlaanderen. Maar het is niet zo dat ik van mezelf per se prof moet zijn in 2016 of zeker een grote klassieker moet winnen. Ik wil op hoog niveau staan dit jaar en daar proberen het beste rendement uit te halen. En misschien levert dat een zege op, maar misschien ben ik ook wel heel blij met een paar mooie ereplaatsen. “

Geen sterke finale Ster

In de Ster van Zwolle kreeg hij nog niet wat hij wilde. “Ik had het me inderdaad anders voor gesteld. Ik hoopte op dit soort weer, met de nodige wind, zodat het een selectieve koers kon worden. Maar achteraf heb ik misschien iets te vroeg en te veel met mijn krachten gesmeten onderweg, want in de finale was ik plotseling leeg. Misschien heb ik onderweg toch even iets te veel in de wind gereden, ik heb me ook nog volop met aanvallen bemoeide op die dijk, maar toen ze nog een keer aangingen met Zwolle in zicht, was het plotseling op. Ik voelde het niet aankomen, maar opeens was de koers voor mij gelopen.”